Verbondenheid met Estelí heb ik al vanaf 1983, toen ik als student Civiele Techniek een onderzoeksproject met andere studenten van toen nog de TH Delft, de LH Wageningen, de UvA en de Rijksuniversiteit Groningen in die stad uitvoerde. De stedenband is eigenlijk rechtstreeks uit dat bezoek voortgekomen. Tussen 1986 en 1991 heb ik dan ook in Estelí de stedenband met Delft ter plekke mogen vertegenwoordigen. Tegelijk werkte ik bij de Nicaraguaanse, toen nog revolutionaire, overheid. Met veel plezier kijk ik terug op die periode en op de vlucht die de stedenbandorganisatie, in samenwerking met de andere Europese zustersteden van Estelí, toen nam. Na die periode volgden er voor mij en mijn gezin nog vele jaren elders in de wereld, waarvan nog twee keer in Nicaragua. Ondanks dat ik twee perioden in Nicaragua’s hoofdstad Managua heb gewoond, blijft voor mij dé stad in Nicaragua natuurlijk Estelí!
Al die tijd heeft de stedenband mijn belangstelling gehad, maar nu ik weer in Delft woon, wil ik mij er ook weer (een beetje) voor inzetten. We moeten het contact met Estelí koesteren. Het geeft morele, naast ook materiële, steun aan mensen daar. Maar het biedt ook ons de gelegenheid een inkijkje te krijgen in wat mensen daar nu beweegt en hoe ze aankijken tegen ons, de grote ontwikkelingen in de wereld en wat ons als mensen bindt.
Momenteel doe ik een onderzoek naar de geschiedenis van Nicaragua in de 20e eeuw. Ik hoop dat daar een boek uit voortkomt. Zo blijf ik dubbel betrokken bij dat interessante en uitdagende land.